Previous slide
Next slide

ORĘDZIE MIŁOŚCI
NIESKOŃCZONEJ

Miłosierdzia pragnę....

Módl się

Czytaj Biblię

Chodź na Eucharystię

Kochaj ludzi

Bóg jest Miłością

„[To wam oznajmiamy], co było od początku,
cośmy usłyszeli o Słowie życia,
co ujrzeliśmy własnymi oczami,
na co patrzyliśmy
i czego dotykały nasze ręce –
bo życie objawiło się.
Myśmy je widzieli,
o nim świadczymy
i głosimy wam życie wieczne,
które było w Ojcu,
a nam zostało objawione –
oznajmiamy wam,
cośmy ujrzeli i usłyszeli,
abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami.
A mieć z nami współuczestnictwo znaczy:
mieć je z Ojcem i Jego Synem Jezusem Chrystusem.
Piszemy to w tym celu,
aby nasza radość była pełna.”

(1J 1,1-4)

„Myśmy poznali i uwierzyli miłości,
jaką Bóg ma ku nam.
Bóg jest miłością:
kto trwa w miłości, trwa w Bogu,
a Bóg trwa w nim”

(1J 4,16)

W SKRÓCIE

„Bóg jest Miłością, jest Nieskończoną Miłością. Ta Boska Istota sama w sobie nie ma formy. Jest to rozległe, nieograniczone morze, światło zamknięte bez przeszkód, ale poza Jaźnią, Nieskończona Miłość przybiera różne formy, abyśmy mogli ją rozpoznać. Jedną z form Miłości, najbardziej atrakcyjną dla naszych grzesznych dusz, jest Miłosierdzie. Miłosierdzie jest formą Miłości zaadaptowaną do nas grzeszników, ale to naprawdę Miłość, Nieskończona Miłość, Zawsze taki sam, niestworzony, wieczny, żywy i działający.
Tak więc w Wieczerniku, w jednej chwili, Nieskończona Miłość dotknie dwa cudowne Dzieła: Eucharystię i kapłaństwo”.

MLM „Najświętsze Serce a Kapłaństwo”

Orędzie Miłości Nieskończonej jest oficjalnie uznane przez Kościół Rzymskokatolicki.

Matka Ludwika Małgorzata Claret de la Touche (1868-1915)

„Nie urodziłam się zakonnicą, ani przełożoną. W projektach Opatrzności miałam być jednym i drugim, ale to nie jest moją racją bytu. Moja racja bytu ma być niczym, piórem latającym z wiatrem, ziarnom piasku wzniesionym nad morzem. Ale to pióro i to ziarno piasku są posłańcami Nieskończonej Miłości. Tak, moją rolą tutaj poniżej jest publikowanie dobrych wiadomości na całym świecie, dobrej wiadomości, której już nie może powtórzyć wystarczająco dużo ludzi, dobra nowina, która była powtarzana przez ostatnie dwadzieścia wieków, nie przestając być wiadomością, że Mężczyźni muszą się uczyć. Bóg jest, a w konsekwencji On Kocha swoje stworzenia. Wiedzieć, że oznaczałoby to szczęście dla jednostki, szczęście dla ludzi, szczęście dla ludzkości. Ale ludzie nie chcą w to uwierzyć i w ten sposób odmawiają bycia szczęśliwymi, ponieważ intelekty ludzkie, z powodu tego światła, pozostają w ciemności.”

Cztery gałęzie dzieła Miłości Nieskończonej

Dzieło Miłości Nieskończonej w ciągu pewnego czasu uformowało się w cztery gałęzie. Każda z nich czci Boga Miłość Nieskończoną właściwie do swojego stanu i powołania. Prawie równolegle w czasie powstawało Przymierze Kapłańskie oraz Betania Najświętszego Serca. Wokół Betanii powstała grupa osób świeckich: Przyjaciele i Przyjaciółki Betanii. Ostatnią powstałą gałęzią jest Instytut Świecki Misjonarek Miłości Nieskończonej.

Betania Najświętszego Serca

Zakon żeński o charakterze kontemplacyjnym. Poświęcone Miłości oraz modlitwie za kapłanów.

Przymierze kapłańskie

Jako stowarzyszenie kapłanów stara się popierać w pełni rozwój miłości, który Chrystus ustalił, ustanawiając kapłaństwo.

Przyjaciele i Przyjaciółki Betanii

Ludzie świeccy rozsiani w różnych krajach, żyjący duchowością Miłości Nieskończonej, w łączności z Betanią Najświętszego Serca.

Instytut Świecki Misjonarek
Miłości Nieskończonej

Grupa świeckich konsekrowanych kobiet, ślubujących czystość, ubóstwo i posłuszeństwo, żyjących duchowością Miłości Nieskończonej.

HISTORIA

1868 Narodziny Małgorzaty Claret de la Touch

15 marca 1868r. w miejscowości Saint-Germain-en Laye w okolicy Paryża

1879 Małgorzata przystępuje do skaramentów

- 16 lub 17 marca - Pierwsza spowiedź św. - 30 marca - Pierwsza Komunia św., bierzmowanie. - ok. 20 kwietnia - Ślub czystości.

1889-90

1889 - Dochodzi do pełnoletności: ujawnia swoje powołanie do życia zakonnego. 1890 - 6 lutego - Małgorzata udaje się do klasztoru Nawiedzenia (sióstr wizytek) w Romans i rozmawia z przełożoną. - wrzesień - Pielgrzymka do Paray-le-Monial. - 20 listopada - Wstępuje do wizytek w Romans.

1891

- 7 października - Obłóczyny. Otrzymuje imię zakonne s. Ludwika Małgorzata. - 15 sierpnia - Jej szwagier, dr Clavier, odzyskuje wiarę i podejmuje praktyki religijne, które zaniedbał przez 19 lat. Powrót do Boga zawdzięcza Małgorzacie.

1892


- 20 stycznia - Ciężka choroba. Sakrament chorych. Dopuszczona do złożenia ślubów warunkowych. Po przyjęciu Wiatyku, prawie nagle odzyskuje zdrowie. - 17 października - Profesja zakonna. Pierwsze łaski mistyczne.

1896

- 6 czerwca - Spotkanie z o. Charrierem TJ, który zostaje jej kierownikiem duchowym.

1899-1903

1899 - 1 listopada - Widzi w duchu dom w Vische, który stanie się Domem macierzystym Instytutu Betanii Najświętszego Serca, a ona jego założycielką. 1901 - maj - Jezus obiecuje jej, że to zrealizuje się w swoim czasie, ponieważ jest Mu wierna. - 28 października - Pierwsze objawienia Miłości nieskończonej. 1902 - 5 czerwca - Pierwsze oświecenia co do kultu Serca Pana Jezusa i kapłaństwa. 1903 - grudzień - Układa modlitwę do Jezusa, Przedwiecznego Kapłana.

1902-03

Siostra Luiza Małgorzata maluje obraz: "Misericordiam volo".

1906-1907

1906 - 6 marca - Klasztor w Romans, zostaje skasowany przez władzę świecką i przestaje istnieć jako dom zakonny. Wizytki udają się do Włoch, do Revigliasco Torinese. 1907 - 16 maja - Siostra Ludwika Małgorzata zostaje przełożoną.

1908

- 9 grudnia - Zgromadzenie przenosi się z Revigliasco do Mazze diecezji Ivrea. - 19 grudnia - Pierwsze spotkanie z biskupem Filipello, przyszłym założycielem dzieła.

1910

- 12 maja - Siostra Ludwika Małgorzata ponownie obrana przełożoną. Wychodzi anonimowo pierwsze wydanie jej pracy: "Najświętsze Serce a kapłaństwo". - 5-9 listopada - Redaguje Statuty Powszechnego Przymierza Kapłańskiego Przyjaciół Najświętszego Serca

1912

- 1 maja - Ponowne przesiedlenie: z Mazze do Parelli.

1913

- 3 maja - Matka Ludwika Małgorzata składa przełożeństwo. - 6 sierpnia - Opuszcza zgromadzenie w Parelli z polecenia ks. bpa Filipella, który polecił jej udać się do Rzymu. Towarzyszyła jej s. Małgorzata Reynaud. Zatrzymały się w Massie, w Pizie i w Bolonii. Podczas podróży napisała „Traktat o Miłości nieskończonej". -2 listopada - Przyjeżdża do Rzymu i zaczyna swoje starania w Stolicy św., aby wyjaśnić projekt nowej fundacji, która będzie miała za cel modlić się za Kapłaństwo i za dzieło Powszechnego Przymierza Kapłańskiego.

1914

- 17 lutego - Opuszcza Rzym i udaje się do Turynu. - 11 marca - Zwiedza domek w Vische i poznaje, że to jest ten, który widziała w sennym widzeniu 1 listopada 1899r. - 19 marca - Otwiera w Vische nowy klasztor "Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny". - 2 sierpnia - Wybucha wojna między Francją a Niemcami i klasztor, nie mając pomocy z Francji, pozostaje w skrajnej nędzy.

1915 Śmierć Matki Ludwiki Małgorzaty

- 1915 - 8 stycznia - Matka Ludwika Małgorzata zapada na ciężką chorobę. - 14 maja - Matka Ludwika Małgorzata umiera.

1915

Nową Matką generalną zostaje siostra Małgorzata Reynaud

1916

- 30 czerwca - Pomimo śmierci założycielki klasztor w Vische istnieje nadal i pod kierownictwem współzałożycielki, s. Małgorzaty Reynaud, zamienia się w Instytut na prawie diecezjalnym, zatwierdzonym przez ks. bpa Filipello, przyjmując nazwę: "Betania Najświętszego Serca".

1918 Przymierze kapłńskie

- 16 czerwca - Ks. bp Filipello eryguje kanonicznie w swojej diecezji Przymierze Kapłańskie według planu matki Ludwiki Małgorzaty.

1918 Przyjaciele i Przyjaciółki Betanii

- 26 lutego 1918 - powstaje grupa osób świeckich: Przyjaciele i Przyjaciółki Betanii. Będą oni w swoim życiu realizowali nauczanie Matki.

1932

Michelina Giachino poświęca się Bogu, dzieląc z siostrami duchowość Miłości Nieskończonej zobowiązuje się do życia radami ewangelicznymi w świecie, pozostając w swojej rodzinie naturalnej, kontynuując swoją pracę zawodową i działalność apostolską.

1932-33

- 1932 - 25 marca - Zwłoki Założycielki zostają przeniesione do Betanii Najświętszego Serca. - 1933 - 31 października - Rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego.

1935-58

Przełożoną generalną Betanii jest Matka Małgorzata Maria Paula Agnellet.

1948 Instytut Świecki

Latem 1948 Vera Dalmasso prosi Przełożoną Generalną, Matkę Małgorzatę Marię Paolę Agnellet, aby powołała do życia grupę konsekrowanych świeckich spośród Wiernych Przyjaciółek Betanii. - 8 grudnia Michelina Giachino i jej siedem towarzyszek składają śluby, co staje się zalążkiem Instytutu Świeckiego.

1958

Matka Paola kończy kadencję matki generalnej i wyjeżdża do Argentyny, gdzie również powstają wspólnoty związane charyzmatem Miłości Nieskończonej.

1958

Pod koniec 1958 roku Instytut świecki uzyskuje pełną autonomię i zmienia nazwę Misjonarki Betanii Najśw. Serca na Misjonarki Miłości Nieskończonej. Wspólnota została erygowana przez biskupa Luigi Bettazzi 8 września 1972 roku jako Instytut Świecki na prawie diecezjalnym, zaś 22 lutego 1994 roku Instytut Świecki Misjonarek Miłości Nieskończonej został zaliczony do grupy instytutów świeckich na prawie papieskim.

Nowości

Poniżej przedstawione są nowości na stronie. Są wśród nich publikacje, artykuły i wydarzenia.